Zmarł 28 stycznia, w wieku 54 lat. Był jednym z najwybitniejszych poetów nowej Europy Środkowej, rodzącej się po 1989 roku.

 Znakomity eseista i tłumacz, profesor kulturologii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Lublańskiego. W Polsce ukazały się m.in. tomiki jego wierszy „Słownik ciszy” (1992) i „Miasto i dziecko” (2000), oba w przekładzie Katariny Šalamun-Biedrzyckiej. Pozostawił żonę Erikę i trójkę dzieci. Był współtwórcą i uczestnikiem wielu programów Pogranicza, realizowanych od początku lat 90 ubiegłego wieku zarówno w Sejnach, jak i w świecie, w tym m.in.: Środkowoeuropejskie Forum Dialogu, Café Europa, Wędrująca Akademia „Nowa Agora” i „Niewidzialny most”. Jego wiersze i eseje publikowaliśmy w „Krasnogrudzie”, Antologii Poezji Słoweńskiej „Srebro i mech” i Podręczniku dialogu „Tożsamość i zaufanie”.

Śmierć Aleša Debeljaka to niepowetowana strata dla duchowego kontynentu ludzi pogranicza, którzy doświadczyli zrywanych mostów, lecz nigdy nie pogodzili się z życiem na jednym, osaczonym pasami bezpieczeństwa brzegu.